Aşk, aklın uyuduğu, kalbin uyandığı zamandır.
Farz et ki rüzgardım, esip geçtim hayatından.
Boş konuşan insan çana benzer, içi boş olduğu için çok ses çıkartır.
O gece gördüm, onun gözlerinde gördüm, gün ne güzel doğarmış meğer açık denizlerde.
Bende yok sabr-ı sükun, sende vefadan zerre. İki yoktan ne çıkar, fikredelim bir kerre.
Sende takdir olunmamış rızık eline geçmez. Sana ayrılmış olan da asla başkasına gitmez.
Öyle bir zamanda gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın.
