Boş konuşan insan çana benzer, içi boş olduğu için çok ses çıkartır.
Bende yok sabr-ı sükun, sende vefadan zerre. İki yoktan ne çıkar, fikredelim bir kerre.
Farz et ki rüzgardım, esip geçtim hayatından.
Öyle bir zamanda gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın.
Aşk, aklın uyuduğu, kalbin uyandığı zamandır.
Sende takdir olunmamış rızık eline geçmez. Sana ayrılmış olan da asla başkasına gitmez.
O gece gördüm, onun gözlerinde gördüm, gün ne güzel doğarmış meğer açık denizlerde.
